သခင္ေယ႐ႈသည္ သင့္အနားမွာပင္ရွိသည္
သမီးသည္ ေက်ာင္းသြားရန္ ခါတိုင္းထက္ပိုေစာၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား လမ္းခုလတ္ရွိ ေကာ္ဖီဆိုင္၌ ေကာ္ဖီ၀င္ေသာက္မည္လားဟု ေမးသည္။ ေကာ္ဖီဆိုင္သို႔ ခ်ိဳးဝင္လာရင္း ကၽြန္ေတာ္က “ဒီမနက္မွာ ဝမ္းသာစရာတစ္ခုခု လုပ္ရင္မေကာင္း ဘူးလား” ဟုေမးရာ သူက “လုပ္ၾကတာေပါ႔ ” ဟုျပန္ေျဖသည္။
မွာစရာ႐ွိသည္ကို မွာၿပီး အေရာင္းစာေရးေလးက မည္မွ် က်သင့္ေၾကာင္းေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္မွ မိန္းကေလးအတြက္ပါ ေငြရွင္းေပးလိုေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္သမီးေလး မ်က္နွာေပၚတြင္ အျပံဳးပန္းေလးမ်ား ေဝဆာသြားပါေတာ့သည္။
ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ လုပ္ဇာတ္မ်ားၾကားတြင္ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္သည္ ဘာမွမဟုတ္ပါ။ (သို႔) ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ျဖစ္ေနပါသလား။ ၎သည္ အငယ္ဆံုး ေသာသူဟု သခင္ေယရႈ ေခၚဆိုသူမ်ားအေပၚ က႐ုဏာျပရန္ သခင့္အလိုေတာ္ကို ေဆာင္သည့္နည္းလမ္းမ်ားအနက္ တစ္ခု ျဖစ္ေနမည္လားဟု ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္ (မ ၂၅း၄၀)။ ေတြးမိသည့္အရာတစ္ခုမွာ မိမိအနီး (သို႔) မိမိေနာက္၌ တန္းစီေနသူအား အေရးပါသူအျဖစ္…
ေမးျမန္းျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း
ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္၏လားရာအရပ္(တည္ေနရာ)ကို ခံစားသိရွိႏိုင္ျခင္းအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ အားက်မိသည္။ သူ၏ပင္ကိုယ္အသိျဖင့္ အေရွ႕၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ကို မွန္ကန္စြာ အလိုလို ၫႊန္ျပႏုိင္သည္။ ထိုခံစားသိရွိမႈသည္ သူ၏ေမြးရာပါအသိျဖစ္ပံု ရသည္။ သူေျပာတိုင္းလည္း အျမဲမွန္ကန္သည္။ ေနာက္ဆံုး သူလမ္းေပ်ာက္သြားသည့္ ညမတိုင္မီအထိ သူေျပာတိုင္း အျမဲမွန္ကန္သည္။
အေဖလမ္းေပ်ာက္သြားသည့္ညက သူႏွင့္အေမသည္ အကၽြမ္းတ၀င္မရွိေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕၌ အခမ္းအနားတစ္ခုသို႔ တက္ေရာက္ၿပီး ေမွာင္သြားခ်ိန္မွ ထိုၿမိဳ႕မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာ လာၾကသည္။ အေဖသည္ အေဝးေျပးလမ္းမႀကီးသို႔ သြားေသာလမ္းကို သိေနသည္ဟု သူ႔ကိုယ္သူ ယံုၾကည္ေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္ သူလမ္းမွားေနသည္။ သူျပန္လွည့္၍ ေမာင္းလာေသာ္လည္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးၿပီး ေခါင္းပူေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔မိခင္က “ခက္ခဲလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ရွင္ရဲ့တယ္လီဖုန္းကေန လမ္းၫႊန္ေတာင္းလိုက္ပါလား။ အဆင္ေျပသြားမွာပါ” ဟု အေဖ့ကို အၾကံျပဳလိုက္သည္။
ဤအျဖစ္အပ်က္သည္ အသက္ ၇၆ ႏွစ္အရြယ္႐ွိ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္၏ဘ၀၌ ပထမဆံုးအႀကိမ္…